به قلم: محمدرضا انصاری نیکو، دبیر سرویس اجتماعی پایگاه خبری ندای بهبهان

بدون شک جنگ تحمیلی خسارات جبران ناپذیری را در حوزه های مختلف انسانی، اقتصادی، اجتماعی و… به کشور وارد کرد؛ ولی رشادات ها و جانفشانی مردان و زنان این سرزمین در دوران دفاع مقدس برای همیشه برگ زرینی را در تاریخ این مرز و بوم ثبت کرد.

رژیم جنایتکار بعثی در طول جنگ و در سکوت جوامع بین المللی، بارها از سلاح های شیمایی و ممنوعه استفاده کرد.
حجم و گستردگی استفاده از سلاح های ممنوعه به حدی بود که حتی بر اکوسیستم بسیاری از مناطق جنگی و مورد حمله نیز تاثیر نهاده و موجب خسارات جبران ناپذیری شد.
صدام که می خواست بزرگی خود در بین کشورهای حوزه خلیج فارس و هم پیمانانش را با جنایت هایش تثبیت کند، در کنار استفاده از سلاح های ممنوعه و برای سرپوش گذاشتن بر شکست هایش و همچنین به زانو در آورردن ملت ایران، ناجوانمردانه شروع به بمباران شهرها و نقاط مسکونی ایران کرد؛ که گستردگی این حملات از سال ۶۲ وسیع تر شد.
خسارات و تبعات جنگ ها هیچ گاه محدود به مناطق نظامی و عملیاتی نبوده و غیره نظامی های زیادی نیز مثل زنان و کودکان در جنگ ها جانشان را بر اثر بمباران مناطق شهری از دست داده اند، که جنگ ایران و عراق نیز از این قاعده مستثنا نبود.
جنون رژیم بعث و در صدر آن صدام زمانی به اوج خود رسید که مدارس نیز در حملات موشکی در امان نماندند، و رژیم بعث چندین مدرسه را در نقاط مختلف کشور مورد حمله موشکی قرار داد.

یکی از دردناکترین و مظلومانه ترین این حملات، در ساعت ۵:۱۰ دقیقه غروب دلگیر چهارم آبان سال ۱۳۶۲ صورت گرفت و دانش آموزان نوبت عصر مدرسه شهید حمدالله پیروز در شهر بهبهان مورد اصابت حمله موشکی دشمن بعثی قرار گرفتند.

شدت این حمله به حدی بود که ساختمان مدرسه به کلی نابود شده و ۶۹ دانش آموز، ۴ معلم و ۱ خدمتگزار به شهادت رسیده و تعداد زیادی از دانش آموزان نیز مجروح شدند.
این حمله را می توان ناجوانمردانه ترین حمله به یک مدرسه در سراسر جهان دانست‌.

در طول ۸ سال دفاع مقدس بسیاری از شهرهای کشور از حملات بی رحمانه رژیم بعثی در امان نماندند؛ شهرستان دزفول و مقاومت مردم آن در برابر رژیم بعثی مثال زدنی است و با این که دشمن تا فاصله ۲۰ کیلومتری این شهر رسید و از زمین و آسمان بصورت همزمان به آن حمله می شد، ولی مردم آن دست از مقاومت نکشیده و جانانه در مقابل دژخیمان بعثی مقاومت کردند.
به همین مناسبت ۴ خرداد در تقویم رسمی کشور روز دزفول نامیده شد، که نمایانگر روز مقاومت و پایداری مردم دزفول در برابر رژیم بعث عراق است.
۳۷ سال از حمله موشکی رژیم بعثی به مدرسه پیروز می گذرد؛ حمله ای که همه ی مردم بهبهان را عزادار کرد، حمله ای که هر ساله در ۴ آبان خاطره دردناک آن برای خانواده های دانش آموزان و مردم بهبهان تجدید می شود و داغ مردم این شهر را تازه می کند.
۴ آبان روزیست که نه تنها بهبهان، بلکه ملت ایران برای مظلومیت دانش آموزان مدرسه پیروز گریستند.
۴ آبان روزیست که دانش آموزان یک مدرسه در حالی به شهادت رسیدند که صفحه دفتر انشایشان با موضوع شهادت با خون آغشته شد.
۴ آبان روزیست که رهبر انقلاب در رابطه با آن فرمودند: بهبهان دین خود را به اسلام ادا کرده است.
حداقل انتظار از مسولین شهرستان و استان این است طبق پیگیری ها و قول هایی که در سال های گذشته داده شده، چهارم آبان در تقویم ملی بعنوان روز ملی بهبهان نام گذاری شود تا حداقل مرهمی بر دل خانواده های داغ دیده دانش آموزان و مردم بهبهان باشد.
هر چند در سال های گذشته تلاش هایی در این رابطه صورت گرفته، ولی باید این تلاش ها تا حصول نتیجه پیگیری شده و به ثمر برسد.

امیدواریم با همدلی مسئولین در سطوح مختلف این خواسته بر حق مردم بهبهان محقق و چهارم آبان در تقویم ملی بعنوان روز ملی بهبهان به ثبت برسد.