محیط زیست به عنوان سرمایه ملی و متعلق به نسل امروز و امانتی ارزشمند برای نسل های آینده است؛ ودیعه ای که نیازمند حفاظت و صیانت همگانی بوده و فرهنگ سازی و آموزش در این مسیر ضرورتی فراموش نشدنی است.

سلامت و حفاظت از محیط زیست پیوند عمیقی با حیاط سالم جامعه دارد و همان گونه که در جوامع بشری بهداشت و پیشگری مقدم بر درمان است، تامین فضای سالم و محیط زیست مناسب نیز مقدم بر جبران خسارت های ناشی از آلودگی و از بین بردن طبیعت و محیط زیست است.

محیط زیستی که در این چند ساله گویی بازیچه دست عده ای برای ارضای خواسته های غلط نفسانی آنها شده است.

منطقه خاییز بهبهان از مناطقی بوده که در این چند ساله به دلایل مختلفی که از بیان آن ها در این نوشتار پرهیز می کنیم مرتب دچار آتش سوزی شده، که در آخرین آتش سوزی رخ داده در این منطقه طی خردادماه سال جاری بخش های زیادی از آن طعمه حریق شده و از بین رفت.

در این چند ساله با توجه به آتش سوزی های مکرری که در سراسر کشور رخ می داده همواره سعی شده است که در ارتقا فرهنگ زیست محیطی تلاش هایی صورت بگیرد و تشکل های گوناگون (مردم نهاد و دولتی) در سراسر کشور سعی بر ایجاد فرهنگ سازی و حفظ محیط زیست داشته اند، که شهرستان بهبهان هم بی نصیب از این تشکل ها نبوده و در همین راستا از سال ۹۶ کوهنوردان بهبهان با کاشت نهال های مثمر و بذر گونه های بومی و در برخی نقاط ایجاد سیستم آبیاری در ارتفاعات اقدام به احیای پوشش گیاهی منطقه خائیز کرده اند.

بدون شک احیا و توسعه پوشش گیاهی یک منطقه امری بسیار پسندیده و خوب می باشد، ولی باید پذیرفت که در این راستا بایستی با مطالعه، برنامه ریزی مدون و دقیق و همچنین استفاده از تجربیات اهل فن این کار انجام شود، تا خدای ناکرده این اقدامات مستوجب اتلاف وقت و هزینه و از بین رفتن گیاهان کشت شده نشود.

در یکی از این اقداماتی که حاصلی در پیش نداشته، انجمن جلگه سبز برنامه ای تحت عنوان احیای جنگل های سوخته خاییز و کاشت نهال و بذر در این منطقه را داشته، که با فراخوان خود در منطقه خائیز با حضور مدیر کل منابع طبیعی استان خوزستان، افرادی از شهرستان های مختلف خوزستان و همچنین خانواده شهید البرز زارعی ( شهید حادثه آتش سوزی زاگرس) این برنامه را اجرا کرده و اقدام به کاشت تعداد زیادی نهال و بذر نمود.

نفس این برنامه که حفظ طبیعت و محیط زیست است بسیار پسندیده و نکوست، ولی نکته مهمی که این برنامه را تحت الشعاع قرار داده و موجب گلایه برخی طبیعت دوستان قرار گرفته، کاشت نهال ها در صحرای خائیز است؛ صحرایی که محل چرای حیوانات و احشام بوده و همین موضوع سبب گردیده که نهال های کشت شده پس از مدتی توسط حیوانات از بین بروند.

حال از این عزیزان می پرسیم، این برنامه تحت عنوان احیای جنگل های سوخته خاییز اجرا شد. آیا نقطه ای که برنامه را اجرا نمودید جزو مناطق درگیر با آتش سوزی بود؟؟

کاش بجای صرف این همه وقت و هزینه که حاصلی نیز در بر نداشت، این توان و بودجه با مشارکت و همدلی کوهنوردانی که سال هاست بصورت رایگان اقدام به کاشت نهال و بذر در ارتفاعات می کنند انجام می شد و برای احیاء و توسعه جنگل های سوخته در تنگ شیخ و علمدار این نهال ها در نقاط سوخته کشت می شدند.

رسانه صدای بهبهان منتظر پاسخگویی این انجمن و مدیرکل منابع طبیعی خوزستان در خصوص این اقدام بی ثمر می باشد.